Jan en Thelma in Canada

Geplaatst op donderdag 12 oktober 2006 @ 21:13 , 3914 keer bekeken

Na het ontbijt gaan we naar Midland. Maar voor het zover is doen de mannen eerst nog wat zangoefeningen voor de bus vertrekt.

'Hier ontmoetten twee beschavingen elkaar'  Dit bord hangt in Sainte Marie among the Hurons, een openluchtmuseum van een 17^e eeuwse missiepost van Jezuïeten in Midland, Ontario, Canada, een dikke honderd kilometer boven Toronto. Na dit bezoek rijden we verder naar het zuiden, naar Waterloo. Op weg naar ons hotel rijden we door een gebied dat bekend is vanwege zijn Amish en Mennonites bevolking die hier woont in plaatsen als Milbak en St. Jacobs. St.Jacobs is heel erg toeristisch, veel souvenirwinkeltjes. We hebben er één paard en wagentje gezien.

Vanavond is er weer een concert in Kitchener, een plaatsje dat aan Waterloo grenst. In Kitchener wonen ook mensen van Duitse komaf. Voor het eten komen we aan in B.W.St.Jacobs Country Inn in Waterloo, dicht bij St. Jacobs, waar we één nacht zullen blijven. Waterloo is de Technologie-stad van Canada. Er staan 3 universiteiten. Het derde concert wordt gegeven in de Community Christian Reformed Church. Kerken zijn daar een gemeenschapscentrum. Allerlei sociale activiteiten vinden hier plaats. Het is vaak de enige plaats waar mensen uit de wijde omgeving elkaar ontmoeten. De meeste kerken liggen buiten de bebouwde kom, omdat er een heel grote parkeerplaats bij moet zijn. Ons concert is een extra uitje voor de bevolking in wijde omtrek.

Dag 8 zaterdag 2 september

Vanmorgen vertrekt de bus wat later, zodat we na het ontbijt lopende naar de Farmersmarket in Waterloo kunnen. Daar komen de Amish en Mennonites hun waren verkopen. Ze vervoeren alles met paard en wagen. In deze streek zie je naast de autowegen grindpaden waar de paard en wagentjes van de Amish rijden. De Amish met houten wielen, de Mennonites hebben wielen met banden. De Mennoniten zijn ietsje moderner, de kinderen mogen op de step naar school en boeren hebben landbouwwerktuigen. Rond 11 uur gaan we op weg naar St.Catharines.
Onderweg brengen we een bezoek aan Marynissen Estates Winery van Jan Marynissen.

Dit is een Brabantse boer die als eerste boer in Ontario zijn varkens weg deed en druivenplanten uit Frankrijk haalde en een wijngaard begon. We werden gastvrij onthaald en mochten een stuk of 5 wijnen proeven, spuugbakjes kende men daar niet, je moest het opdrinken. Iedereen ging vrolijk de bus weer in. De buschauffeur die niet mee deed aan deze proeverij kreeg een flesje mee. Sommigen van ons kochten een of meer flessen, goedkoop was het niet. Tegenwoordig zie je in het gebied Niagara de ene winery na de andere, en rijd je uren door de druivengaarden.

Na dit bezoek reden we naar ons hotel: Quality Hotel Parkway Convention Center St. Catharines. Ook in dit hotel zullen we 2 nachten blijven. Hier was het weer: Snel douchen en verkleden, want vanavond een concert in de Mount Hamilton Christian reformed Church. Na afloop van het concert gingen we allemaal in de bar beneden wat drinken. Het concert was het beste tot nog toe, dus allemaal blij. Helaas, wat een herrie in de bar. De bar ligt naast 20 bowlingbanen, en de muziek stond veel te hard!
Dit is het grootste hotel van de reis. De meeste hotels vind ik al erg groot en Jan en ik hebben het iedere keer zo getroffen dat we het verste van de lift een kamer hadden. De gangen in de hotels zijn lang!! Omdat de weersvoorspelling slecht is, wind en regen, is het de vraag of de boottocht op de rivier naar de watervallen wel door gaat morgen. Anders gaan we maandag, al is er dan minder tijd voor.

Een zondag, een rustige dag. Hoewel de voorspellingen zeer somber waren, we hebben geluk. Het is opgeklaard en de wind is nagenoeg weg, de tocht naar de watervallen gaat door! Eerst rijden we naar het stadje Niagara-on-the-Lake. De plaats Niagara bestaat uit een oud deel en een nieuwer gedeelte.
We Volgen de mooie toeristische route langs Niagara River van Niagara on the Lake naar Niagara Falls.

Onderweg kom je o.a. langs het Shaw Theater, Fort George,
Queenston Heights Park, Floral Clock, Niagara Parks, Botanical Gardens, evenals parken, wijngaarden en Fresh Fruit Stands. We rijden ook langs de grote sluizen in het Welland kanaal. Omdat er een enorm hoogteverschil tussen al die meren en rivieren hier in Ontario zie je overal sluizen, niet eentje, maar steeds meerder achter elkaar.
Uiteindelijk zien we de gigantische watervallen op de grens tussen Canada en Amerika. Het is hier vreselijk toeristisch, je hebt niet bepaald het gevoel in de natuur te staan. Het lijkt een kruising tussen Valkenburg en de Efteling. Allerlei attracties om de watervallen vanaf grotere hoogte te kunnen bekijken, uiteraard tegen forse betaling. We krijgen van de reisleider een ticket en worden in de rij gezet, om te wachten op the Maid of the Mist. De rij kronkelt zich langzaam voorwaarts. Op een gegeven moment worden we allemaal in blauw plastic gehuld. Geen gezicht. Aan de overkant in Amerika zie je hetzelfde gebeuren.

Daar zie je een blauwe rij zich naar beneden slingeren. Eindelijk na lang wachten en schuifelen zijn we aan de beurt en gaan aan boord van Maid of the mist IV. We worden als sardientjes in de boot gepropt, en als er echt niemand meer bij kan vaart deze richting watervallen. Eerst langs de American Falls, dan stoomt het bootje steeds moeizamer tegen de stroom op naar de Horseshoe Falls van Canada.

We zijn blij met ons plastic, want het spettert goed. Maar wat voel je jezelf nietig als je onderaan de waterval bent aangekomen. Het bootje lijkt nu nog kleiner. Wat een watermassa. De terugvaart gaat veel sneeler, we varen zo weer langs de Amerikaanse watervallen. Al met al zijn we ongeveer een kwartier op de "Maid of the mist" geweest. Weer voet aan wal maken we een wandeling langs de boulevard van Niagara, richting horseshoe fall, want die willen we ook van bovenaf bekijken.

Dan is het weer tijd voor de bus. We zouden om 3 uur bij de parkeerplaats achter het restaurant staan, boven de horseshoefalls. Alleen staan we daar niet allemaal, We missen er 8. Er wordt rondgekeken gezocht, maar de bus kan er niet langer staan. Een paar van ons gaan zoeken, de bus vertrekt en rijdt weer langs de boulevard. Via mobieltjes houden de zoekers contact. Zo kunnen we rond 4 uur tenslotte de verloren schapen weer ergens oppikken. Ze stonden braaf te wachten bij de plaats waar we uitgestapt waren en hadden niet gehoord dat de opstapplaats ergens anders was. Het valt me nog mee dat dit de eerste keer is deze reis. Alle anderen keren dat we uit de bus gelaten waren om te winkelen, koffie te drinken of een 'haappie' te doen, was iedereen stipt op tijd in de bus.
Nu gaan we naar het hotel en hebben we lekker weer even tijd voor onszelf. Geen gehaast, geen concert. Na het diner gaan we weer richting Niagara Falls, dit keer om de Niagara falls bij nacht te zien.

Ze zijn dan verlicht, en veranderen zelfs nog iedere 10 minuten van kleur.
We wachten niet op het vuurwerk, want de buschauffeur heeft ook zijn rust nodig, en morgen is het weer vroeg dag.

Dag 10, maandag 4 september

We rijden na het ontbijt naar Toronto terug. Dit is ongeveer 100 km rijden. Toronto is de hoofdstad van de provincie Ontario Het is vandaag Labourday, en iedereen is vrij. Omdat dit het laatste weekend van de schoolvakanties is zijn veel mensen de stad uit. Het is niet zo druk in deze grootste stad van Canada. Met zijn omringende voorsteden bevat het meer dan 5 miljoen inwoners.
We hebben weer geluk: Het is helder weer, warm en zonnig! We gaan vandaag Toronto bekijken vanaf de CN Tower, de hoogste toren (nog wel) ter wereld. Ook hier weer een langer ij wachtenden. Jaja, ondanks mijn hoogtevrees ben ik toch de lift in gestapt!

Wat een uitzicht daarboven, heel Toronto is te zien.  Onderaan de CN toren  staat het Skydome stadion. Je zag de mensen als play-mobiel poppetjes spelen!
Ergens hebben ze een stuk vloer van glas gemaakt. Iedereen wil naar de "glass floor" Dat vond ik wel echt eng om naar beneden te kijken, brrr wat diep!

Weer beneden zagen we op het plein voor de toren weer eens een eekhoorn en veel mussen. Veel meer dan je bij ons ziet. Katten heb ik niet gezien, nergens, zou dat de reden zijn?
Helaas moeten we weer vroeg terug, want er is vanavond al weer een concert, het laatste, en we moeten nog douchen en verkleden. Dus op naar het laatste hotel Holliday Inn Toronto East, dicht bij het vliegveld.
Het laatste concert wordt gegeven in Holland Christian Homes in Brampton. Dit is een complex senioren woningen voor 1000 mensen, met twee verzorgingshuizen waar ook 250 mensen in wonen. Meest Nederlandse emigranten. Het personeel in de verzorgingshuizen spreekt bijna allemaal Nederlands. Als je 55 jaar bent mag je in zo'n flat, maar er is een wachtlijst voor. Ook hier hebben Nederlandse dames zich weer voor ons uitgesloofd, Lasagne met broodjes en een lekker toetje.
We kregen de helft van het collecte geld, toch aardig. Daarom in het hotel een dronk op Orpheus. Dan de koffer en handbagage goed inpakken, want de koffer gaat morgen vroeg de bus in en komt er op het vliegveld pas weer uit. Alle vloeistoffen en scherpe dingen in de koffer! Ook tandpasta geldt als vloeistof.

We weten al dat het vliegtuig een uur vertraging heeft, maar moeten toch om 14.00 uur ons op het vliegveld melden. We rijden weer richting Toronto voor Sightseeing.

We rijden dwars door China-Town. Dan gaan we nog even het centrum van Toronto in. Iedereen krijgt op het hart gedrukt vooral op tijd bij de afgesproken plaatst te staan, want de bus mag daar alleen kort stoppen, en wie de bus mist moet een taxi naar het vliegveld nemen. O jee!

Dan mogen we onze laatste Canadese dollars gaan uitgeven. Dat is niet zo moeilijk want Canada is niet goedkoop. We lopen een groot warenhuis Sears in met 5 verdiepingen onder, en 5 boven de grond.Toronto heeft een van de grootste overdekte malls ter wereld, the Eaton centre,

waarin dit warenhuis. We lopen deze passage ook door, maar blijven wel in de gaten houden waar de bus komt, je raakt zo verdwaald in zo'n "mall". We moeten uitgang Dundas street hebben (vergeet ik vast nooit meer ) daar stopt de bus.
Iedereen was keurig op tijd bij de bus terug, en we reden naar Toronto International Airport. Vlak bij de vertrekhal werd de bus geparkeerd, iedereen de bus uit, want er werd er op verzoek van onze buschauffeur 'Zum Sactus' gezongen door Orpheus.

Dit was het afscheid van Piet, onze leuke buschauffeur, die gewoon "een van ons" geworden was. Iedereen van ons is welkom om bij hem te komen logeren in Brockville in zijn huis aan de St.Lawrence, Ontario .
Aangekomen bij Terminal 3 konden we snel de koffers kwijt (weer in een rij, pff, hopelijk de laatste deze vakantie) en meteen maar de paspoortcontrole door. Nog een hapje en wat drinken, rondslenteren en wachten op het vliegtuig bij Gate 37. Wat duurt wachten lang, heel lang. Daarom zingen de mannen nog maar een paar liederen voor een Canadees/Nederlands echtpaar dat ook op het vliegtuig wacht en helaas het concert had gemist, maar graag had willen komen. Eindelijk, meer dan een uur te laat komt het vliegtuig.

Omstreeks 19.00 uur plaatselijke tijd zijn we allemaal ingestapt en vliegen we richting Groenland.

Dag 12 woensdag 6 september

Via de zuidelijke punt van IJsland vliegen we over Schotland naar Amsterdam, waar we rond 8 uur landen. De bus staat er gelukkig, en rond 10 uur zijn we weer in Schiedam. Iedereen moe, slaperig maar voldaan.