Jan en Thelma in Canada

Welkom bij deze club. Hier vertellen we van onze reis naar Canada. Een tocht van 3000 km door Ontario met het Koninklijk Schiedams Mannenkoor Orpheus en hun aanhang.

Dag 1, zaterdag 26 augustus.

12 uur vertrekt de bus vanaf het Bijdorpplein  in Schiedam naar Schiphol. We wisten in de bus al dat we minstens een uur vertraging zouden hebben. Na de koffers geloosd te hebben, vermaakten we ons na de paspoortcontrole wel op Schiphol met wat kijken, eten en drinken. Om 17.00 uur mochten we de Douane door. Na een minutieuze controle van iedereen en je handbagage werden we de wachtruimte voor de slurf ingelaten. Het vliegtuig stond klaar, maar we kregen te horen dat we nog niet konden vertrekken. Het vliegtuig was niet reisvaardig. Tenslotte vertrokken we 0m 18.00 uur, twee uur te laat naar Canada - Ontario.
Ongeveer 8 uur 's-avonds plaatselijke tijd landden we op Toronto International Airport. Ook hier weer uitgebreide controle, en tenslotte mochten we naar de bus, die er dus niet stond. En het regende! Ondertussen was het al donker.

Onze reisleider Jan Jongsma druk aan het telefoneren, en na een half uurtje kwam er een bus. Het wachten waard! Een mooie splinternieuwe bus, zonder stank, met prima stoelen en vering en airco. Onze buschauffeur die de hele tijd met de bus zou rijden heet Piet Verburg, een man van 67 die in 1953 met zijn ouders naar Canada geëmigreerd is. Hij heeft ons tijdens de reis veel weetjes van Canada en de emigranten verteld. Omstreeks 9 uur werden we in ons hotel gedropt, het Howard Johnson hotel in Toronto East. De hotelkamers zijn over het algemeen ruim, hebben allemaal internet-aansluiting (gratis) en ligbad, en TV., en een koffiezetapparaat met koffie en thee. Sommige hotels hadden ook nog een koelkast. Bijna alle hotels hadden een zwembad en fitnessruimte.

Dag 2 zondag 27 augustus

Om 7 uur wake-up, om 8 uur ontbijt. Dit was heel minimaal, wat croissantjes en muffins, jam, melk, koffie en thee. Dit was van tevoren gezegd, het was eigenlijk een eenvoudig hotel, veel gebruikt door vliegreizigers. Het regende nog een beetje.

Om 9 uur reden we op de highway 401 in oostelijke richting langs de oevers van Lake Ontario naar Kingston. We moeten vandaag een heel eind naar ons hotel in Brockville! Onderweg veel bos gezien, en af en toe mochten we de bus even uit. We werden dan losgelaten bij een enorme vlakte asfalt, met heel veel parkeervakken, een paar supermarkten, en een heleboel fast-food ketens. Je ontkwam nauwelijks aan een vette hap. De lunch mocht je zelf regelen op zo'n plaats, en in het begin heb je nog niet echt door welke ketens de minst vette dingen serveren. Dus bij McDonalds een caecarsalade genomen. De zon is inmiddels doorgebroken! Maar toch ook onderweg nog af en toe een bui. Koud is het allerminst.
Na de lunch reden we langs de St Lawrencerivier via de ParkWay naar Brockville waar we overnachtten in Quality Hotel Roayl Brock. We kwamen hier pas tegen etenstijd aan. Hier bleven we 2 nachten, dus eventjes alles in de koffers ordenen.
Hier ons eerste diner. Een eenvoudige doch voedzame maaltijd. Buffet gelukkig. We wisten al van te voren dat Canada geen Haute Cuisine kent. Aardappels worden hier niet geschild, ze eten veel groente rauw (grof gesneden), ach alles went, maar gebak als toetje? Iedereen was zo moe, en had nog last van het tijdsverschil, dus na het eten vertrok iedereen naar bed.

Dag 3 maandag 28 augustus

Het ontbijt was een grote verrassing. Het zou ons eerste echte ontbijt zijn zoals ze die in Canada gebruiken. Een zeer uitgebreid ontbijt buffet. Ooit gebakken aardappelen en bruine bonen als ontbijt gegeten? Gelukkig was er ook roerei, gebakken spek, worstjes, en zoete broodjes en toast, sapjes, thee en koffie. Er was zelfs iets van cornflakes. Dit ontbijt kregen we dus iedere morgen in elk hotel waar we waren. De cerials waren ook wel eens vervangen door fruit, maar de gebakken aardappels met spek ontbraken nooit. Vandaag is het warm zonnig weer, en de verwachtingen zijn goed: Het wordt elke dag warmer!
Brockville is een leuke plaats. Wat wonen de mensen hier mooi!
De buschauffeur woont hier ook, en reed de bus even naar zijn huis. We mochten zijn huis en tuin bekijken. Hij woont aan de St. Lawrence-river (heel breed hoor, de overkant zie je in de verte)

Het huis van Piet de Chauffeur

Zijn huis kijkt over de rivier, en ligt hoog. De tuin bestaat aan de waterkant uit trapsgewijze plateaus naar beneden, met in het water een botenhuisje met bootje, en een zwemsteiger. Aan de voor- en zijkant van het huis een tuin met gras en planten. Zijn Canadese vrouw liet ons alles vol trots zien.
Hierna reden we naar Gananoque en stapten daar op de boot om een 3 uur durende tocht door het gebied van de "thousend Islands" in het Canadees-Amerikaanse grensgebied in de St Lawrens-river. Op alle eilandjes staan huizen. Aan de vlaggen kon je zien of het Canadees of Amerikaans was. Ook langs de oevers zagen we zeer luxe huizen. Hier wonen rijke Amerikanen of Canadezen, of ze hebben er hun tweede huis. (of kasteel)
De zangoefeningen van de mannen in de hal van het hotel wekken verbaasde blikken van andere hotelgasten.

Dag 4 dinsdag 29 augustus

Vanmorgen wachten voor de eetzaal: Orpheus is tenslotte vandaag jarig. Alle mannen krijgen een cadeau: een tas en een nieuwe leren koormap.
We hebben een lange dag voor de boeg! Na het ontbijt de koffers pakken en de bus in om naar Ottawa, te rijden! We passeren het Rideau-kanaal. En komen in Ottawa aan. We mogen eventjes in Ottawa-centrum rondneuzen op de markt, waar we ook een eettent voor de lunch vinden.
In de middag arriveren we in ons hotel: Webb's Motel in Ottawa.. Ottawa ligt op de grens van Ontario en Quebec, het Franse deel van canada. Daarom zijn de meeste opschriften daar in het Frans en Engels te lezen.
Hier blijven we weer 2 nachten, en vanavond is het eerste concert van Orpheus. Nadat iedereen een beetje uitgerust was en de heren zich in hun smoking gestoken hadden, reden we om half 5 met de bus richting Williamsburg, een klein plaatsje.

Na een uur kwamen we aan bij de Christian Reform Church waar het concert zou plaatsvinden. We werden ontvangen met heerlijke soep, broodjes, fruit en een toetje, en koffie en thee. Om half zeven, terwijl de mannen nog aan het repeteren waren kwamen de eerste toehoorders al. De meeste waren oud-nederlanders. Van heinde en verre kwamen ze, sommigen reden wel 250 km heen en terug voor het concert. Ze vonden het mooi, de ongeveer 400 toehoorders, sommigen vertelden morgen weer te komen luisteren. In de pauze werd er tijdens de collecte "Ere zij God' gezongen, in het Nederlands. Na afloop nog even praten met de mensen, we kregen oliebollen en koffie, maar toen moesten we echt terug! Onze chauffeur heeft ook verplichte rij-en-rusttijden, en we willen morgen weer vroeg op weg.

Dag 5 woensdag 30 augustus

Vanmorgen om 6 uur wake-up! Vroeg! Om 7 uur moesten we ontbijten, en om 8 uur in de bus zitten naar hartje Ottawa. De afstanden zijn hier zo groot, dat zelfs al staat je hotel in Ottawa, je toch steeds minstens een uur in de bus zit om ergens te komen. Ze hebben in Canada op iedere kruising stoplichten, misschien wel veilig, maar je reis duurt langer. We rijden langs de sluizen van het Rideau Canal, dat uitmondt in de Ottawa-river naar de regeringsgebouwen op Parliamont Hill. Om half tien hebben we een rondleiding door de parlementsgebouwen. Na de rondleiding genieten we van het schitterende uitzicht vanaf de Peace Tower met Memorial Chamber bij het parlementsgebouw.

Tot de lunch hebben we even vrij, en we duiken meteen het centrum van Ottawa in om de eerste foto's te laten afdrukken.
De bus weer in voor de gezamenlijke lunch. Na de lunch rijden we naar Hull, aan de overkant van de Ottawa-river, waar we het indrukwekkende Canadian Museum of Civilizations bezoeken. Ook vandaag moeten we weer vroeg terug zijn in ons hotel. Het tweede concert wordt gegeven in de St. Andrew's Presbyterian Church, de oudste protestantse kerk van Ottawa.

In deze kerk zijn nog herinneringen te vinden uit de tijd dat Juliana hier woonde. Prinses Margriet is in deze kerk gedoopt. Deze kerk bezit een heel mooi pijporgel. Na afloop kreeg iedereen van de Nederlandse Ambassade hapjes en een drankje aangeboden. (ranja, koffie en koekjes en cake)

Dag 6, donderdag 31 Augustus

We vertrokken vroeg uit Ottawa en reden over de bekende Trans Canada Highway, Highway 17, naar het westen. We rijden door een schitterende omgeving van bossen. Glooiende velden en meren. Opvallend zijn het aantal dode bomen. Die ruimt men niet op. Door de beverburchten kan het water niet weg en verzuipen de bomen. Bevers zijn hier veel in Canada, net als eekhoorns in allerlei soorten. Lang de route van vandaag staan weinig woonhuizen. Het is bos, bos en nog eens bos. Onderweg zijn ook herten te zien. We slaan af in zuidelijke richting Midland dat aan de Georgian Bay van Lake Huron ligt. In Midland staat ons hotel voor de komende nacht, BW.Highland Inn & Conf Centre. Een leuk hotel met zwembad. De reisleider stelde voor dat de mannen rondom het zwembad gingen repeteren (zingen), terwijl de vrouwen zwommen. Dit hebben ze toch maar in een apart zaaltje gedaan!
Dit was het eerste hotel waar we allemaal in de bar pasten. Daar hebben we er met elkaar een gezellige avond van gemaakt!

Na het ontbijt gaan we naar Midland. Maar voor het zover is doen de mannen eerst nog wat zangoefeningen voor de bus vertrekt.

'Hier ontmoetten twee beschavingen elkaar'  Dit bord hangt in Sainte Marie among the Hurons, een openluchtmuseum van een 17^e eeuwse missiepost van Jezuïeten in Midland, Ontario, Canada, een dikke honderd kilometer boven Toronto. Na dit bezoek rijden we verder naar het zuiden, naar Waterloo. Op weg naar ons hotel rijden we door een gebied dat bekend is vanwege zijn Amish en Mennonites bevolking die hier woont in plaatsen als Milbak en St. Jacobs. St.Jacobs is heel erg toeristisch, veel souvenirwinkeltjes. We hebben er één paard en wagentje gezien.

Vanavond is er weer een concert in Kitchener, een plaatsje dat aan Waterloo grenst. In Kitchener wonen ook mensen van Duitse komaf. Voor het eten komen we aan in B.W.St.Jacobs Country Inn in Waterloo, dicht bij St. Jacobs, waar we één nacht zullen blijven. Waterloo is de Technologie-stad van Canada. Er staan 3 universiteiten. Het derde concert wordt gegeven in de Community Christian Reformed Church. Kerken zijn daar een gemeenschapscentrum. Allerlei sociale activiteiten vinden hier plaats. Het is vaak de enige plaats waar mensen uit de wijde omgeving elkaar ontmoeten. De meeste kerken liggen buiten de bebouwde kom, omdat er een heel grote parkeerplaats bij moet zijn. Ons concert is een extra uitje voor de bevolking in wijde omtrek.

Dag 8 zaterdag 2 september

Vanmorgen vertrekt de bus wat later, zodat we na het ontbijt lopende naar de Farmersmarket in Waterloo kunnen. Daar komen de Amish en Mennonites hun waren verkopen. Ze vervoeren alles met paard en wagen. In deze streek zie je naast de autowegen grindpaden waar de paard en wagentjes van de Amish rijden. De Amish met houten wielen, de Mennonites hebben wielen met banden. De Mennoniten zijn ietsje moderner, de kinderen mogen op de step naar school en boeren hebben landbouwwerktuigen. Rond 11 uur gaan we op weg naar St.Catharines.
Onderweg brengen we een bezoek aan Marynissen Estates Winery van Jan Marynissen.

Dit is een Brabantse boer die als eerste boer in Ontario zijn varkens weg deed en druivenplanten uit Frankrijk haalde en een wijngaard begon. We werden gastvrij onthaald en mochten een stuk of 5 wijnen proeven, spuugbakjes kende men daar niet, je moest het opdrinken. Iedereen ging vrolijk de bus weer in. De buschauffeur die niet mee deed aan deze proeverij kreeg een flesje mee. Sommigen van ons kochten een of meer flessen, goedkoop was het niet. Tegenwoordig zie je in het gebied Niagara de ene winery na de andere, en rijd je uren door de druivengaarden.

Na dit bezoek reden we naar ons hotel: Quality Hotel Parkway Convention Center St. Catharines. Ook in dit hotel zullen we 2 nachten blijven. Hier was het weer: Snel douchen en verkleden, want vanavond een concert in de Mount Hamilton Christian reformed Church. Na afloop van het concert gingen we allemaal in de bar beneden wat drinken. Het concert was het beste tot nog toe, dus allemaal blij. Helaas, wat een herrie in de bar. De bar ligt naast 20 bowlingbanen, en de muziek stond veel te hard!
Dit is het grootste hotel van de reis. De meeste hotels vind ik al erg groot en Jan en ik hebben het iedere keer zo getroffen dat we het verste van de lift een kamer hadden. De gangen in de hotels zijn lang!! Omdat de weersvoorspelling slecht is, wind en regen, is het de vraag of de boottocht op de rivier naar de watervallen wel door gaat morgen. Anders gaan we maandag, al is er dan minder tijd voor.

Een zondag, een rustige dag. Hoewel de voorspellingen zeer somber waren, we hebben geluk. Het is opgeklaard en de wind is nagenoeg weg, de tocht naar de watervallen gaat door! Eerst rijden we naar het stadje Niagara-on-the-Lake. De plaats Niagara bestaat uit een oud deel en een nieuwer gedeelte.
We Volgen de mooie toeristische route langs Niagara River van Niagara on the Lake naar Niagara Falls.

Onderweg kom je o.a. langs het Shaw Theater, Fort George,
Queenston Heights Park, Floral Clock, Niagara Parks, Botanical Gardens, evenals parken, wijngaarden en Fresh Fruit Stands. We rijden ook langs de grote sluizen in het Welland kanaal. Omdat er een enorm hoogteverschil tussen al die meren en rivieren hier in Ontario zie je overal sluizen, niet eentje, maar steeds meerder achter elkaar.
Uiteindelijk zien we de gigantische watervallen op de grens tussen Canada en Amerika. Het is hier vreselijk toeristisch, je hebt niet bepaald het gevoel in de natuur te staan. Het lijkt een kruising tussen Valkenburg en de Efteling. Allerlei attracties om de watervallen vanaf grotere hoogte te kunnen bekijken, uiteraard tegen forse betaling. We krijgen van de reisleider een ticket en worden in de rij gezet, om te wachten op the Maid of the Mist. De rij kronkelt zich langzaam voorwaarts. Op een gegeven moment worden we allemaal in blauw plastic gehuld. Geen gezicht. Aan de overkant in Amerika zie je hetzelfde gebeuren.

Daar zie je een blauwe rij zich naar beneden slingeren. Eindelijk na lang wachten en schuifelen zijn we aan de beurt en gaan aan boord van Maid of the mist IV. We worden als sardientjes in de boot gepropt, en als er echt niemand meer bij kan vaart deze richting watervallen. Eerst langs de American Falls, dan stoomt het bootje steeds moeizamer tegen de stroom op naar de Horseshoe Falls van Canada.

We zijn blij met ons plastic, want het spettert goed. Maar wat voel je jezelf nietig als je onderaan de waterval bent aangekomen. Het bootje lijkt nu nog kleiner. Wat een watermassa. De terugvaart gaat veel sneeler, we varen zo weer langs de Amerikaanse watervallen. Al met al zijn we ongeveer een kwartier op de "Maid of the mist" geweest. Weer voet aan wal maken we een wandeling langs de boulevard van Niagara, richting horseshoe fall, want die willen we ook van bovenaf bekijken.

Dan is het weer tijd voor de bus. We zouden om 3 uur bij de parkeerplaats achter het restaurant staan, boven de horseshoefalls. Alleen staan we daar niet allemaal, We missen er 8. Er wordt rondgekeken gezocht, maar de bus kan er niet langer staan. Een paar van ons gaan zoeken, de bus vertrekt en rijdt weer langs de boulevard. Via mobieltjes houden de zoekers contact. Zo kunnen we rond 4 uur tenslotte de verloren schapen weer ergens oppikken. Ze stonden braaf te wachten bij de plaats waar we uitgestapt waren en hadden niet gehoord dat de opstapplaats ergens anders was. Het valt me nog mee dat dit de eerste keer is deze reis. Alle anderen keren dat we uit de bus gelaten waren om te winkelen, koffie te drinken of een 'haappie' te doen, was iedereen stipt op tijd in de bus.
Nu gaan we naar het hotel en hebben we lekker weer even tijd voor onszelf. Geen gehaast, geen concert. Na het diner gaan we weer richting Niagara Falls, dit keer om de Niagara falls bij nacht te zien.

Ze zijn dan verlicht, en veranderen zelfs nog iedere 10 minuten van kleur.
We wachten niet op het vuurwerk, want de buschauffeur heeft ook zijn rust nodig, en morgen is het weer vroeg dag.

Dag 10, maandag 4 september

We rijden na het ontbijt naar Toronto terug. Dit is ongeveer 100 km rijden. Toronto is de hoofdstad van de provincie Ontario Het is vandaag Labourday, en iedereen is vrij. Omdat dit het laatste weekend van de schoolvakanties is zijn veel mensen de stad uit. Het is niet zo druk in deze grootste stad van Canada. Met zijn omringende voorsteden bevat het meer dan 5 miljoen inwoners.
We hebben weer geluk: Het is helder weer, warm en zonnig! We gaan vandaag Toronto bekijken vanaf de CN Tower, de hoogste toren (nog wel) ter wereld. Ook hier weer een langer ij wachtenden. Jaja, ondanks mijn hoogtevrees ben ik toch de lift in gestapt!

Wat een uitzicht daarboven, heel Toronto is te zien.  Onderaan de CN toren  staat het Skydome stadion. Je zag de mensen als play-mobiel poppetjes spelen!
Ergens hebben ze een stuk vloer van glas gemaakt. Iedereen wil naar de "glass floor" Dat vond ik wel echt eng om naar beneden te kijken, brrr wat diep!

Weer beneden zagen we op het plein voor de toren weer eens een eekhoorn en veel mussen. Veel meer dan je bij ons ziet. Katten heb ik niet gezien, nergens, zou dat de reden zijn?
Helaas moeten we weer vroeg terug, want er is vanavond al weer een concert, het laatste, en we moeten nog douchen en verkleden. Dus op naar het laatste hotel Holliday Inn Toronto East, dicht bij het vliegveld.
Het laatste concert wordt gegeven in Holland Christian Homes in Brampton. Dit is een complex senioren woningen voor 1000 mensen, met twee verzorgingshuizen waar ook 250 mensen in wonen. Meest Nederlandse emigranten. Het personeel in de verzorgingshuizen spreekt bijna allemaal Nederlands. Als je 55 jaar bent mag je in zo'n flat, maar er is een wachtlijst voor. Ook hier hebben Nederlandse dames zich weer voor ons uitgesloofd, Lasagne met broodjes en een lekker toetje.
We kregen de helft van het collecte geld, toch aardig. Daarom in het hotel een dronk op Orpheus. Dan de koffer en handbagage goed inpakken, want de koffer gaat morgen vroeg de bus in en komt er op het vliegveld pas weer uit. Alle vloeistoffen en scherpe dingen in de koffer! Ook tandpasta geldt als vloeistof.

We weten al dat het vliegtuig een uur vertraging heeft, maar moeten toch om 14.00 uur ons op het vliegveld melden. We rijden weer richting Toronto voor Sightseeing.

We rijden dwars door China-Town. Dan gaan we nog even het centrum van Toronto in. Iedereen krijgt op het hart gedrukt vooral op tijd bij de afgesproken plaatst te staan, want de bus mag daar alleen kort stoppen, en wie de bus mist moet een taxi naar het vliegveld nemen. O jee!

Dan mogen we onze laatste Canadese dollars gaan uitgeven. Dat is niet zo moeilijk want Canada is niet goedkoop. We lopen een groot warenhuis Sears in met 5 verdiepingen onder, en 5 boven de grond.Toronto heeft een van de grootste overdekte malls ter wereld, the Eaton centre,

waarin dit warenhuis. We lopen deze passage ook door, maar blijven wel in de gaten houden waar de bus komt, je raakt zo verdwaald in zo'n "mall". We moeten uitgang Dundas street hebben (vergeet ik vast nooit meer ) daar stopt de bus.
Iedereen was keurig op tijd bij de bus terug, en we reden naar Toronto International Airport. Vlak bij de vertrekhal werd de bus geparkeerd, iedereen de bus uit, want er werd er op verzoek van onze buschauffeur 'Zum Sactus' gezongen door Orpheus.

Dit was het afscheid van Piet, onze leuke buschauffeur, die gewoon "een van ons" geworden was. Iedereen van ons is welkom om bij hem te komen logeren in Brockville in zijn huis aan de St.Lawrence, Ontario .
Aangekomen bij Terminal 3 konden we snel de koffers kwijt (weer in een rij, pff, hopelijk de laatste deze vakantie) en meteen maar de paspoortcontrole door. Nog een hapje en wat drinken, rondslenteren en wachten op het vliegtuig bij Gate 37. Wat duurt wachten lang, heel lang. Daarom zingen de mannen nog maar een paar liederen voor een Canadees/Nederlands echtpaar dat ook op het vliegtuig wacht en helaas het concert had gemist, maar graag had willen komen. Eindelijk, meer dan een uur te laat komt het vliegtuig.

Omstreeks 19.00 uur plaatselijke tijd zijn we allemaal ingestapt en vliegen we richting Groenland.

Dag 12 woensdag 6 september

Via de zuidelijke punt van IJsland vliegen we over Schotland naar Amsterdam, waar we rond 8 uur landen. De bus staat er gelukkig, en rond 10 uur zijn we weer in Schiedam. Iedereen moe, slaperig maar voldaan.